Todmorden

De wekker gaat! Het is 06:15 in de ochtend. Moeizaam gaan mijn ogen open. Het blijft toch altijd moeilijk om wakker te worden rond die tijd. Vlug zet ik mijn wekker op snooze, want hij staat erg hard en wil niet dat Althea, De Italiaanse meid die vlakbij mijn cabine een cabine heeft, last van mij heeft. De Snooze gaat na vijf minuten weer af. Weer op Snooze!

Ondertussen is het 06:30 am. Alle Snooze mogelijkheden zijn verbruikt, maar toch vallen mijn ogen weer dicht. Al snel denk ik, oja, ik moet opstaan want 07:00 uur moet ik aan de ontbijttafel zitten. Gelukkig, het is pas 06:45 am. Ik stap uit bed om mijn tanden te poetsen. Nadat mijn tanden schoon genoeg zijn, gooi ik nog een plons water in mijn gezicht. Mijn werkkleren heb ik de vorige dag op de stoel buiten neergelegd, omdat dat iets frisser is (denk ik). Vlug maar pakken en aan doen! Mijn ochtendritueel zit er weer op en ik kan naar het ontbijt!

Huh?! het is nog donker in de keuken en er is niemand te bekennen. Normaal ben ik niet de eerste...

'What you're doing?' Het is Richard. Een beetje verbaast zeg ik dat ik hier ben voor ontbijt. Richard moest lachen en vertelde mij dat iedereen vandaag vrij heeft. Okee, weer wat geleerd, zondag is rustdag! Terug naar bed :) !!

Todmorden

Daar ben ik weer met een nieuw verhaal! Ik zit hier nu dus al een week en verveel mij geen moment. Hier op boerderij Todmorden is elke dag wat te doen en heb genoeg werkzaamheden. Ik neem je weer mee op mijn avontuur in Todmorden.

Deze boerderij is enorm groot. Het is vergelijkbaar met Brabant en Limburg bij elkaar. Om ergens te komen, moet je over een zelfgemaakte weg met de auto. Een auto kan je zien aankomen, omdat er een enorme stofwolk je kant op komt. Er is natuurlijk ook een thuisfront op de boerderij waar al het personeel woont. Hier staat een groot huis van de baas, Een huis van Harvey en zijn vrouw en kinderen, grote cabines waar de personeelsleden wonen, een keuken voor het personeel en een chil ruimte waar wifi is. Daarnaast zijn er natuurlijk meerdere faciliteiten waar je je was kan doenen meerdere huishoudelijke dingen.

Er staan hier veel voertuigen. Natuurlijk heel veel tractors en auto's, maar ook motorbikes en dat soort ongein. Eergister kwam ik er zelfs achter dat hier een vliegtuigje staat.

De post komt hier ook per vliegtuig. Dat is ook niet gek als je weet dat een auto er ongeveer 2 uur over doet om hier te komen. Daarom is er ook een landingsbaan aangelegd in de buurt van het thuisfront.

Collega's

Er lopen hier natuurlijk meerdere mensen rond om deze boerderij te runnen. Om te beginnen natuurlijk de big boss Douglass. Over hem kan ik weinig vertellen, ik heb hem namelijk nog niet ontmoet. Hij is op zakenreis en heb hem alleen gesproken op springbrook farm via de telefoon. Volgens de mensen hier is het wel een coole baas.

Nu Douglass er niet is, heeft Harvey de leiding. Harvey komt oorspronkelijk uit Afrika. Zijn achternaam is Vermeulen, erg Nederlands dus. Zijn voorouders in het verre verleden waren ook piraten, waarschijnlijk uit Nederland. Het is dan ook grappig om te luisteren naar zijn Afrikaans. Het is gewoon verbogen Nederlands. Ik versta bijna alles als hij met zijn kinderen praat.

Harvey heeft 2 kinderen waaronder een meisje van 2 jaar oud en een jongen van vier jaar oud. De jongen is vaak bij mij en is totaal niet verlegen. Het is een echte aap en klimt vaak op mij. zijn grootste hobby is dan ook in bomen klimmen en als je bekijkt hoe hij dat doet, lijkt het echt op een aap. Daarnaast wilt hij vaak zien hoe ik blokfluit speel.

Een andere collega waar ik vaak mee werk is Zigle. Zigle komt ook uit Afrika, maar niet van Nederlandse afkomst. Hij studeert echt voor de akkerbouw. Het is echt een handige jongen en daarnaast ook super aardig. je kan goed met hem praten over van alles en is vaak erg geïnteresseerd. Je kan altijd lachen met Harvey en Zigle bij elkaar.

Daarnaast heb je nog meer mensen rondlopen op de boerderij. Je hebt de italiaan die het thuisfront schoonhoudt en voor het eten zorgt. Ze krijgt hulp van twee Duitsers die ook via visitoz hier zijn. In mijn ogen zijn de duitsers een beetje verlegen en ze zijn echt altijd met elkaar. Je hebt ook Richard die al wat meer op leeftijd is en ons ook vaak helpt of eigen klusjes heeft. Ook is er een Nigel die nog iets ouder is dan Richard. maar die is nu ook even weg, omdat hij een begrafenis had.

Dieren

Er zijn hier ontzettend veel vogels. elke ochtend als ik wakker wordt hoor je verschillende vogelgeluiden erg luid. Als je dan de deur uitgaat, zie je in elke boom allemaal roze vogels zitten. Echt een prachtig gezicht. Ook heb ik genoeg Kangoeroes gezien. Als je langs een groepje racet met de auto zie je ze al weghoppen. Bijna hebben we er eentje geraakt die de weg overstak. Hij moest geen halve seconde slomer zijn, anders was die er geweest.

Naast kangoeroes en vogels heb ik ook genoeg struisvogels gezien. Het is echt grappig om die beesten weg te zien rennen. Het ziet er af en toe heel gestrest uit.

Het belangrijkste op deze boerderij zijn natuurlijk de koeien. Af en toe staat er een kudde op de weg en moeten wij er voorzichtig omheen rijden. ben benieuwd wanneer we een kudde gaan vangen. heb daar nu al zin in.

Mijn week

Zoals je aan het begin kon lezen heb ik altijd een strak programma. De wekker gaat elke dag 06:15. Om 06:30 probeer ik uit bed te komen om mijn tanden te poetsen en aan te kleden. 07;00 uur is het ontbijt en een half uur later gaan we aan de slag met werk. Om 10:00 uur is dan 'smogo', oftewel koffietijd met altijd een lekker koekje of gebakje. 13:30 is er lunch. Altijd heerlijk vlees en een avondmaaltijd. Is ook wel nodig na al die inspanningen. 17:00 uur is altijd de tijd dat je je werkspullen neerlegt en klaar bent met je werkdag. Ook al ben je nog niet helemaal klaar met je klus, 17:00 stop je gewoon. Dan is er om 19:30 uur heerlijk avond eten en doen we gezamenlijk de afwas. Zo ziet een beetjeelke dag er uit.

Deze week hebben we vooral gewerkt aan de 'cowyarden'. Hiervoor hebben we hekken gemaakt en hebben we palen en een ramp in de grond bevestigd. Hiervoor moesten veel gaten gegraven worden en dat is knap lastig als er veel stenen zijn en de grond erg hard is. Ik heb mijn mannenkracht deze week wel laten zien en was in de avonden uitgeput. Dat geeft toch wel een goed gevoel.

Nu maar hopen dat Douglass snel komt, want wil de grote baas toch wel ontmoeten en wil een keer met hem meevliegen met zijn vliegtuigje. Maar voor nu zeg ik jullie gedag en ga genieten van de rest van mijn vrije dag.

Mazzel!

Springbrook Farm

Zoals belooft hier nog mijn verslag van springbrook farm. Het is in mijn ogen al een beetje oud, maar voor jullie natuurlijk nog nieuw.Veel leesplezier!

Maandag 09/10

06:00 am, tijd om op te staan. Vandaag is de dag dat we eindelijk dingen gaan leren. Ik kijk naar mijn been. De tattoo zit er nog steeds. het is wel even wennen zo'n zwarte vlek op je enkel. gelukkig is het een mooie vlek in de vorm van een kangoeroe. De dag begon met de laatste dingen op te ruimen en mijn tas vol te proppen. dat was bij mij al heel vlug gepiept. we hadden dus nog genoeg tijd over om naar de supermarkt te gaan. We zaten wel aan een tijdslimiet omdat de bus ons kwam ophalen om 07:50. Omdat we zo vroeg waren opgestaan hadden we wel genoeg tijd om rustig ons net gekochte ontbijt op te eten.

Toen was het eindelijk zo ver. De bus was gearriveerd en wij stapten braaf met ze twintigen in. Tijdens de rit heb ik de hele tijd naar buiten zitten staren, omdat ik graag een kangoeroe wilde spotten. de natuur was erg indrukwekkend en je zag vooral bomen die half verbrand waren. Helaas heb ik geen kangoeroe gespot.

Aangekomen op springbrook farm werden we verwelkomt met koffie en thee. tijdens de koffie kregen we dingen te horen zoals waar wij slapen en wat de regels zijn. Na de koffie konden we naar de shop om een hoed te halen, werkschoenen te passen en een gratis visitoz t-shirt te krijgen.

Ondertussen was Mark van de bank aangekomen met de Australische creditcard. We moesten opnieuw belangrijke formulieren invullen. Nu kunnen de werkgevers geld storten op mijn Australische bankrekening. Dat is wel zo fijn.

Toen Mark terug ging naar de bank werden we verdeeld in drie groepen. in deze groep ga ik de hele week opdrachten uitvoeren zodat ik een echte boer wordt. Het eerst wat mijn groep ging oefenen was paardrijden. ik had een heel chill paard die alles toeliet. volgens mij was het best een oud beest. Al is het paardrijden niet echt iets voor mij, bleef ik toch netjes op mijn paard zitten. ik voelde mij een echte cowboy en we gingen met onze groep een wandeling maken door de bergen. Nu denk je, hoe deed Daniël dat dan? eerlijk gezegd, geen idee. mijn paard volgde volgens mij gewoon de rest van de paarden. Al kon ik wel een beetje sturen. Paarden zijn echt sterke beesten. Als ik een berg oploop, moet ik er niet aan denken dat er iemand om mijn rug zit. Dat paard waar ik op heb gezeten, heeft het 2,5 uur volgehouden. Nu snap ik ook waarom cowboys met O-benen lopen. Dat deed ik namelijk ook nadat ik er klaar mee was.

Na een lange dag bezig te zijn, kreeg ik opeens een telefoon in mijn handen gedrukt. Het was Matt van een boerderij in de buurt van Melbourne. Hij wilde mij graag uitleggen wat voor boerderij hij had en wat voor werkzaamheden er waren. Toch wel leuk dat een boer belt en speciaal naar mij vraagt. Ik was erg geïnteresseerd en vertelde hem dat ik hem de volgende dag terug ging bellen om te vertellen wat ik zou beslissen. Het is namelijk zo dat ik verschillende banen aangeboden krijg en dat ik ze allemaal moet bellen.

Na een tijdje in de office gezeten te hebben waar je rustig kan bellen, was het tijd om te eten. We aten spaghetti. De rest van de avond was ik best moe en ben dus optijd naar bed gegaan.

Dinsdag 10/10

07:00 am stond het ontbijt alweer klaar. deze dag was ontzettend gaaf. we hebben bijna de hele dag op een motorcross gezeten. we hebben gecrost over moeilijke paden, stenen, gras, heuvels en hebben ontzettend hard gereden. Dit was veel meer iets voor mij dan een paard. hier kon ik echt meer van genieten. gewoon lekker toeren en uitgedaagd worden met leuke weggetjes. Om 10:30 am gingen we weer thee drinken en kreeg ik alweer de telefoon in mijn handen gedrukt. Dit keer was het Douglass uit een stadje in Zuid-Australië. Ik heb met hem gepraat over wat voor werk hij had en dit klonk eigenlijk leuker als het verhaal van Matt. Ook verdien ik met deze baan meer. Na het gesprek gingen we weer verder met de motorcross. We deden steeds moeilijkere wegen en ik voel mij nu echt een pro in motorcross. Max Verstappen is er niks bij.

Na de motorcross hebben we ook gereden in twee verschillende tractors en twee verschillende quads. Met één tractor hebben we boomstammen verplaatst en dat was moeilijker dan ik dacht. Uiteindelijk is het mij wel gelukt. In de avond heb ik Douglas terug gebeld om te vertellen dat ik zijn aanbod wilde aannemen. Dat betekent dat ik vanaf maandag hier een baan heb. Ondertussen heb ik al een gevlucht geregeld. Ik ben blij dat ik dat zakelijke gedeelte achter de rug heb en dat ik daar niet meer aan hoef te denken. Ik kan nu gewoon pauze nemen in de tijd van de lunch en hoef dus niet meer te bellen.

Woensdag 11/10

06:00 am. De wekker gaat. Floris was al uit bed. Waarschijnlijk omdat het een echte boer is weet hij niet hoe hij lang op bed moet blijven. vandaag had ik samen met Vanessa, een duits meisje, ochtend dienst. samen hebben we het ontbijt klaargezet zodat iedereen om 07:00 am kon aanschuiven. wij hadden alleen de pech dat de vaatwasser die avond daarvoor niet aangezet was. Dus de vuile vaat van die avond zat er nog in. Met ze tweeën hebben we dus ook afgewassen. wat een top team.

Toen was het weer tijd om te leren. In een aanhangwagen deden we palen, schikkeldraad, gereedschap en handschoenen. het was tijd om een hek te maken met stekeldraad. Onze leider, Michael, liet zien hoe we verschillende knopen moesten maken met het schikkeldraad en hoe we het beste het strak konden aantrekken. samen met 6 personen hebben we een prachtig hek gemaakt door palen in de grond te slaan en daar omheen schikkeldraad te doen. Het eindresultaat leek op een professioneel hek wat daar al 20 jaar stond. Helaas moesten we hem ook weer weghalen en alles opruimen. Normaal vind ik slopen leuk, maar het is zonde als je het net hebt gemaakt en er trots op bent.

Nadat alles was opgeruimd was het tijd voor navigeren. we waren weer gestapt op de motors en kregen een kaart. op de kaart stonden de letters a t/m z. Michael vertelde steeds naar welke letter we moesten rijden en hij reed er daarna ook steeds naartoe met de auto. het terrein van deze farm is ook zo groot en het is zo vet om te rijden in de bergen. Nederland is er echt niks bij. We hebben op mooie paden gereden en hebben elke letter gevonden. Daarna reden we terug voor de lunch.

Na de lunch zijn we echt gaan auto rijden. niet op de weg, maar in de bergen. Dat moeten we natuurlijk ook leren. Om de beurt zijn we achter het stuur gaan zitten in de jeep. De jeep had een vierwiel aandrijving. De stijlste wegen kon hij aan. Wat wij deden leek een beetje op dat programma van BNN waar bn'ers de gevaarlijkste wegen rijden van de wereld. het was echt super vet en we hebben het overleeft.

toen we terug waren bij de farm hebben we nog een band verwisseld van de auto zodat we dat ook even hebben geoefend. toch wel handig als we dat een keer hebben gedaan. omdat we nog tijd over hadden mochten we nog even motorcrossen. Ik ben daar echt fan van geworden. lekker crossen over de velden.

In de avond hadden we een BBQ met bier. Het vlees is hier heerlijk en het was super gezellig. de baas van de farm heeft nog een demonstratie gegeven met zijn zweep. Een paar kandidaten moesten een grasspriet in hun mond doen en hij sloeg hem eruit. toch best knap. Hij vertelde dat het vorige week een beetje fout was gegaan. Een meisje deed vorige week de grasspriet tussen haar borsten, dat heeft ze geweten, want de zweep raakte niet de grasspriet.

Donderdag 12/10

Vandaag heb ik gevochten met een schaap. Natuurlijk moeten we ook leren hoe we een kudde schapen bij elkaar moeten houden en hoe we ze moeten checken. Voor deze schapen heb je twee verschillende honden. er is één hond die de heletijd bij de schapen blijft om ze te beschermen tegen walibis en kangaroes. En je hebt dus een hond die de kudde op een kluitje kan brengen. Toen we met de groep de schapen in een kleine kooi hebben gekregen, begon het echte feestje. terwijl iedereen op het hoge hek zat, keken we toe hoe we om de beurt een schaap probeerde te grijpen om haar op de rug te leggen. Dat is moeilijker dan het lijkt. je moet namelijk eerst een schaap bij de mond pakken en de hoofd van je afdraaien. Ondertussen probeer je haar om te duwen zodat je vlug de poten kan pakken en dan kan je haar draaien op de rug zodat ze weerloos zijn. Die beesten zijn alleen best sterk en zwaar, dus het is best moeilijk om ze op de grond te krijgen.

Nadat we de schapen weer vrij lieten in de natuur zijn we aan de slag gegaan met kettingzagen. eerst natuurlijk hele duidelijke uitleg gekregen over hoe je nou zo'n ding moet gebruiken en hoe je let op de veiligheid. Na de uitleg gingen we olijfbomen snoeien. Het rare was dat het bij iedereen heel makkelijk ging, behalve bij mij. Ik vroeg Michael, de leider, om hulp en dat ik niet snapte wat ik nou fout deed. Wat bleek nou, de vrouwelijke leider van de vorige groep die het gister hadden geoefend, had de ketting verkeerd om gedaan zodat hij verkeerd om zaagde, of terwijl, de niet scherpe kant van de ketting zaagde de boom. dat werkt natuurlijk niet.

Alles wat we gesnoeid hadden hebben we ook op een lader geladen. Ook natuurlijk weer uitgeladen en op een grote stapel gelegd. Dat gaan we nog een keer in de fik steken. Het is echt lachen dat we steeds met van alles rond mogen rijden om klusjes te doen. Ik heb al met tractors gereden en verschillende autos.

Na de lunch gingen we opnieuw navigeren. Ik ben in het team gegaan die met de auto ging. De auto is een hele vette jeep waarmee je stijlen hellingen op kan doordat hij een vierwiel aandrijving heeft. Toen ik aan het rijden was, heeft degene die de kaart aan het lezen was mij verkeerd gestuurd en kwamen we op een weggetje terecht waarvan we achteraf weten dat die niet bedoeld was voor autos. Het was zo stijl dat zelfs deze auto een beetje wegslipte. Door mijn geweldige rijkunsten zijn we toch veilig op een vlakke helling gekomen en hebben we het overleeft. naja, zo gevaarlijk was het ook weer niet, maar Duitse Tatiana naast mij scheet zeven kleuren strond. Ik zelf had er wel van genoten.

Het laatste wat we vandaag hebben geleerd is de waterpomp. Dit was een pomp die water uit de grond pomte. klinkt logisch natuurlijk. Door met een hendel keihard te draaien, kreeg je de motor aan en het water begon te stromen. Dit was niet heel moeilijk en we waren er al vlug klaar mee.

Morgen is dan de laatste dag en we kunnen kiezen of we met een paard of met een motorcross een kudde koeien gaan leiden. Ik kies voor de motorcross, omdat paardrijden niet echt mijn ding was.

Vrijdag 13/10

Vandaag de dag was het weer eens motorcross tijd. We waren met ongeveer 7 motorcrossers. Eerst gingen we zoals gewoonlijk over het gebied crossen. De bedoeling was dat we achter Haley, de vrouwelijke leider, aanreden. Ik noemde haar ook wel fucking Haley, omdat ze in elk verhaal wel een keertje fucking gebruikt op een positieve manier. Ze kon dat gelukkig wel van mij accepteren.

Het probleem met het motorcrossen was dat Haley lekker bezig was en lekker de vaart er in had. De jongens volgde wel, maar de twee meisjes die meewaren, hielden het niet bij. Dit lijdde er toe dat we ze opeens kwijt waren, ze waren blijkbaar een andere weg ingeslagen. Toen begon de grote zoektocht, iedereen ging ergens zoeken en toen waren we elkaar opeens kwijt. Uiteindelijk kwamen we elkaar wel weer tegen en bleek dus dat Haley wel op ons allemaal zal wachten bij letter G van het navigeren.Zo kwamen we uiteindelijk weer bij elkaar.

Na de grote zoektocht hebben we de groep met de paarden opgezocht. Nu kwam het er op aan dat we gingen samen werken. Samen met de paarden en de motorcrossers gingen we een kudde koeien leiden naar de boerderij. De paarden liepen achter de koeien aan en wij gingen er een beetje naast rijden en zorgde dat de koeien in de goede richting gingen lopen. zo kwamenwe aan bij de boerderij en sloten de koeien op in een hok.

Er zijn verschillende hokken en we moesten de koeien leiden van hok naar hok. Wij liepen dus weer achter de koeien en moesten ze laten bewegen door te schreeuwen of geluiden maken. Dat was nou echt iets voor mij. Ik deed mijn kattensnauw na en de koeien holde zowat naar het andere hok. Ik merkte al gauw dat deze klus echt iets voor mij was en de koeien gingen voor mij uit de weg.

Na de lunch hebben we nog een beetje de auto's en tractors schoongemaakt. We gingen niet meer veel doen, want om 4 uur zouden we al opgehaald worden om naar Brisbane te gaan. Ik heb dus na de lunch mijn spullen ingepakt en mijn kamer opgeruimd.

Om 4 pm zijn we in de bus gestapt naar onze hostel en kwamen daar optijd aan. Vlug even onze kamers op orde gemaakt en al snel aan het bier. Met in mijn achterhoofd dat ik al heel vroeg op moest heb ik een paar biertjes gedronken. Waar we dronken hadden ze ook speciale bier. één biertje konden ze wel naar mij vernoemen vond ik. Namelijk bier met koffie, Geweldig! Het smaakte eigenlijk wel een beetje raar, maar ik vond het idee leuk.

Dat was het dan weer voor deze week. Wat er daarna gebeurde staat in mijn vorige verhaal. Hoe het hier is vertel ik weer een andere keer.

Mazzel!

P.S. De locatie die reismee geeft, klopt voor geen meter. Ik zit op een grote boerderij die groter is dan Limburg en Brabant bij elkaar. Ik heb alleen in de Wifi kamer bereik, dus je kunt mij alleen bereiken via internet, als ik in de wifi-kamer zit, anders niet.

geluk bij een ongeluk!

Wat was ik gister chagrijnig zeg! Het was niet mijn beste dag inderdaad. Maar achteraf was het het toch zeker wel waard.

Gister begon mijn dag erg vroeg. de shuttlebus zou ons al 05:20 AM ophalen van ons hostel. Samen met Floris en Luca stonden we buiten daar te wachten. Floris en Luca hadden ook een vroege vliegtuig naar hun werkgever, dus konden we gezellig met ze drieën reizen naar de airport. Sanne en Elizabeth waren zo aardig om ook zo vroeg op te staan om ons gedag te zeggen en ons uit te zwaaien. De avond daarvoor hadden we nog met de groep bier gedronken en dat was zo gezellig zodat mijn nachtrust wel heel erg klein was geworden. Laten we maar zeggen dat ik denk dat ik in totaal zo'n 1 uurtje heb geslapen.

Aangekomen op het vliegveld van Brisbane, moesten we natuurlijk eerst inchecken. Eerst lukte mij dat niet, maar al snel kwam ik erachter dat ik gewoon bij de verkeerde vliegmaatschappij aan het inchecken was. Ik moest namelijk iets verder lopen voor flytiger. Ik had stoel 30E. Gelukkig, het was gelukt! Ik was ingecheckt voor vlucht TT307 naar Adelaide om 08:20 AM, niet wetende dat ik deze vlucht nog zo vaak zou horen en dit een lange dag zou worden.

Mijn backpack was al snel verdwenen door een 'doe-het-zelfer-bagage-apparaat' en ik hoopte maar dat die veilig in het vliegtuig kwam. Ik was al snel door de douane heen en mijn handbagage was goedgekeurd. binnen 20 minuten zat ik al bij gate 31, waar ik nog niet van wist dat dit de plek zou zijn waar ik later op de dag steeds chagrijniger zou worden. Ondertussen zat ik te denken dat het best raar is dat ik de hele weg naar de gate met mijn paspoort in de hand heb gelopen, maar dat ik hem geen één keer heb laten zien aan iemand. Datkomt misschien omdat het een binnenlandse vlucht is.

We mochten boarden en de vlucht had een beetje vertraging, maar dat was voor mij niet zo erg omdat mijn bus in Adelaine pas 06:00 PM ging. Bovendien kon ik door deze vertraging gebruik maken van het Wi-Fi netwerk om met het thuisfront te bellen, om ze een goede nachtrust te wensen. Eenmaal in het vliegtuig vond ik rij 30. Dit was de achterste rij van het vliegtuig en ik kwam te zitten tussen twee Chinese mannen.

Voordat we vertrokken vertelde de piloot nog even dat de vertraging kwam door een klein probleempje waarbij een korte reparatie bij de pas moest komen. Dit probleem was verholpen en konden we vliegen naar Adelaine. Het stijgen was zo als gewoonlijk weer een heerlijk gevoel en ik vind het altijd heerlijk om naar buiten te kijken hoe je steeds meer van Brisbane kan zien in één oogsopslag.

Na een half uur hoorde we opeens de piloot weer door de speakers. Aan zijn stem hoorde je al dat hij iets vervelends ging vertellen. 'Weet je nog dat ene akkefietje wat ik op het begin vertelde? dat is dus weer opgedoken en we zijn genoodzaakt om de hele handel om te keren en weer terug te vliegen naar Brisbane'. Op dit moment voelde ik al nattigheid opduiken en dit was het moment waarop mijn lichte chagrijnigheid begon.

Daar stond ik weer op gate 31 tussen de mensen die allemaal wachtten op informatie. We kregen te horen dat het ongeveer anderhalf uur zou duren. Ik ken dit soort dingen, vaak krijg je dan te horen dat het toch nog iets langer gaat duren. Maar oké, mijn bus gaat pas 6 PM en het is nog vroeg. Ondertussen kwam ik al twee meiden van de groep tegen die richting Sidney gingen. Ze waren ook weer eerder vertrokken van het vliegveld dan ik.

Ja hoor, daar was die stem weer voor vlucht TT307: 'sorry, we halen de afgesproken tijd niet, het wordt nu 2 pm. bedankt voor jullie begrip'. Shit, dit betekent alsnog dat ik mijn bus ga missen in Adelaine. Gauw heb ik maar gebeld met de bus company om mijn busrit te verplaatsen naar de volgende dag. Na al mijn andere belangrijke belletjes begon het lange wachten en liet de Wi-Fi het geen eens toe om mijn serie 'Penoza' te kijken.

'Mensen van vlucht TT307, opnieuw onze excuses, maar 2pm gaan we ook niet halen, nu wordt het 5pm'. Shit, nu wordt het al helemaal laat in Adelaine. ondertussen kon ik alweer een andere groep mede-cursisten verwelkomen op het vliegveld van Brisbane. Ook heb ik ze netjes weer uitgezwaaid.

Na deze lange dag zaten we rond 05:30 PM in het vliegtuig. Ik was al een stukje vrolijker, omdat we met alle mensen van deze vlucht geklapt en gejuicht hebben toen we stem hoorde die vertelde dat de mensen van vlucht TT307 mochten boarden. De vlucht naar Adelaine ging voor mijn gevoel snel voorbij en had al super snel mijn backpack terug. samen met de toeristen-informatie-balie vond ik een hostel in de buurt van het strand en reed daar naartoe met een taxi. al snel lag ik in mijn bed om een nachtrust te hebben van ongeveer 10 uur.

Vandaag werd ik al een stuk vrolijker wakker. Ik moest 10 uur uitklokken en ging naar een prachtige eetstraat bij het strand. met een heerlijke grote bak koffie en een Griekse wrap, ben ik eens gaan kijken wat ik ging doen. Ik had al een kaart gehaald bij de toeristen-office waar een aardige oude vrijwilligster mij vertelde wat er allemaal te beleven was in Adelaine. Zij vertelde dat voor mij eigenlijk Victoria-square de mooiste plek was en dat daar nu ook de coureurs zijn van de Solar-race. Dat was ook toevallig, ik moest toch die kant op voor mijn bus.

Nadat mijn enorme bak pleur op was, heb ik de tram gepakt naar Victoria-square. Hier heb ik naar de mooie zonne-energie auto's gekeken en met alle Nederlandse teams gesproken. De eerste die ik sprak was van de universiteit uit Eindhoven. Zij deden mee in de categorie compacte auto. als vijf-persoons auto zijn ze als eerst gefinisht als compacte auto. Daarna sprak ik iemand van TU Delft, Zij hadden een één-persoons auto. Ze waren als eerst gefinisht met een voorsprong van 2 uur op de nummer 2. Als laatst sprak ik de universiteit van Twente. De jongen die ik sprak vertelde dat ze een beetje pech hadden met het weer en dus vijfde geworden waren. Deze prestatie is toch best knap als je bedenkt dat ze als 23ste gestart waren en het weer opeens omsloeg en veel minder zon hadden gehad. Ik was nu toch wel blij dat mijn vliegtuig zoveel vertraging had, anders had ik dit nu niet meegemaakt.

Dit allemaal heb ik getypt in mijn bus met Wi-Fi. Ik ben opweg naar mijn werkgever. De website van deze boerderij is www.todmorden.com.au . hierop vind je foto's van wat voor werk ik ga doen. Nu heb ik natuurlijk nog niet verteld wat ik allemaal op de oefenboerderij heb gedaan. Dat kwam omdat ik daar totaal geen bereik had en we nog heel ouderwets alles op de computer moesten doen, haha. Toch wil ik al mijn avonturen daar met jullie delen en heb ik elke dag een stukje geschreven om niet te vergeten wat ik gedaan heb. Dat vind je in mijn volgende verhaal.

Mazzel!

big suprise!

Goede ochtend!

het is weer eens tijd om iets te schrijven. Op het moment zitten we al weer drie dagen in een hostel in Noosa heads. Hier is een mooi groot strand waar veel mensen surfen. waarschijnlijk gaan wij vandaag ook proberen te surfen. het weer is hier fantastisch en het is fijn dat de zomer deze kant opkomt.

Maar laat ik eens beginnen met mijn verhaal waar ik geëindigd was. Ik was namelijk met Floris op het vliegveld van Dubai. Dubai is echt super mooi! naja, het vliegveld dan. toen we aankwamen met het vliegtuig op gate 1, moesten we voor ons nieuwe vliegtuig naar gate 3. Voor gate drie moesten we eerst met een lift naar beneden langs een muur met een waterval. Daarna namen we een mini metro naar gate 2 en 3, lift weer omhoog en uiteindelijk een stuk lopen op een marmeren vloer.

In het vliegtuig zat ik aan de ene kant naast een Australisch koppel en aan de andere kant naast een oude lieve Australische vrouw. Deze vrouw had zo veel reiservaring dat ik genoeg te bespreken had. Gelukkig had ik daar 15 uur de tijd voor. Ze heeft mij genoeg tips gegevenzodat ik goed gerust op reis kon.

Donderdag

Na afscheid genomen te hebben van de mensen waar ik 15 uur lang naast heb gezeten, moesten we door een heleboel douane gedoe in Brisbane. alles liep gelukkig op rolletjes en ik was al snel bij de reisorganisatie die ons van het vliegveld ophaalde. Daar was Sanne ook al een hele tijd. Na een korte bespreking konden we eindelijk met de bus naar onshostel in Noosa Heads.

Noosa heads heeft een mooi strand waar ik de eerste dag per ongeluk in slaap ben gevallen. gelukkig was ik slim genoeg om mijn handdoek op mijn lichaam te leggen, dus ben geen kreeft geworden. De eerste dag hebben we ook de groep ontmoet waarmee we de cursus gaan volgen. Er doen 21 mensen aan mee, waaronder super veel Duitsers, een fransman, een Brit, een Canadees en drie Nederlanders waaronder ik zelf.

Nadat we terug kwamen van het strand rond 3 pm dacht mijn lichaam echt: 'dude, jij moet echt even op je bed liggen!' dus dat deed ik. opeens was het 7 pm... . Blijkbaar heeft Sanne mij nog wakker gemaakt om te vragen of dat wel slim was en blijkbaar heb ik instemmend gereageerd, maar dat kan ik mij dus totaal niet meer herinneren.

nadat ik wakker was, was de groep al aan het kaarten. Tuurlijk doe ik dan mee. Daarna heb ik nog mega Jenga gespeeld met iemand en toen gingen we al snel slapen. Ondanks dat ik al veel had geslapen, sliep ik als een roosje!

vrijdag

Het verbaast mij eigenlijk dat ik mij al goed kan verwoorden in het Engels. Na twee dagen zit er al een hele verbetering in. Dat is dus een goed teken. Vandaag de dag hadden we een meeting met mensen van visitoz. visitoz is de organisatie die dit mogelijk voor ons maakt om dingen over de boerderij te leren en helpen ons om een geschikte boerderij te vinden. We moesten belangrijke papieren invullen en we moesten onze profiel controleren. Visitoz had al een tekst over mij gemaakt om mij goed te 'verkopen' aan de boeren. Er stonden dingen in zoals: 'daniël is super sociaal en goed met kinderen, hij heeft een boerenfamilie dus weet al veel van het boeren leven. Hij voetbalt veel om fit te blijven.' Ook had ik een persoonlijk gesprek met de man om het allemaal een beetje te bespreken. De man zei dat ik een aantrekkelijk profiel had voor de boeren dus dat is al een goed teken. We konden nu ook een SIM kaart kopen bij visitoz zodat internetten en bellen niet zo duur is hier. Dat heb ik natuurlijk even gedaan.

Voor de rest hebben we met een gedeelte van de groep een beetje Noosa ontdekt en veel gezwommen. De golven zijn hier super gaaf en het water heeft een heerlijke temperatuur. In de avond gingen we weer wandelen langs het strand en natuurlijk moesten we weer skinnydippen, oftewel, naakt het water in gaan. je zag een paar mensen twijfelen, maar toen ik opeens naakt langs rende het water in als eerst, volgde er meerdere. Daarna zijn we maar weer terug naar het hostel gegaan.

Zaterdag

Deze dag was een beetje bewolkt en hebben we weer een beetje gewandeld en dat soort dingen. Het was niet echt een dag om naar het strand te gaan. Deze dag leek zo normaal te worden, maar het werd opeens zo raar. We hebben iets gedaan wat begon als grap. het werd opeens zo snel werkelijkheid. Ik was één van de mensen die het als eerst wilde, maar toen kwam het opeens heel dichtbij en ik scheet zowat mijn broek vol. Nu is de vraag natuurlijk, wat dan?

We zijn met een groep van zeven mensen op pad gegaan, de bus gepakt. we kwamen uit bij een klein winkelcentrum en zijn een tattooshop binnengelopen. Nu op het moment hebben we allemaal een kleine kangoeroe op onze rechter enkel, en nee, het is geen plakplaatje. Het is een super mooie plek, maar qua pijn vond ik het echt heel kut. Ik was nog net niet aan het janken. De man van de tattooshop was gelukkig heel aardig en aan het eind mocht ik een lolly uitzoeken. toch wel fijn!

Zondag

Ondertussen is het nu 10 voor half 10. Vet raar dat jullie allemaal aan het slapen zijn. of nouja, waarschijnlijk niet allemaal. Een paar zitten natuurlijk nog in de kroeg en zijn aan de zuip. Ik ging rond 6 am uit bed en heb met een groepje in de natuur gewandeld. in de ochtend is alles toch iets mooier en nog niet zo warm. bij jullie was het pas 10 pm en mijn ouders zeiden dat ze nog op visite waren. toch best raar eigenlijk, maar ook gaaf. vandaag gaan we een surfboard huren en proberen te surfen, ben benieuwd hoe dat gaat. maandag worden we vroeg opgehaald met de bus en gaan we naar springbrook farm. Daar begint dan de echte cursus en wordt ik Gin the Farmerboy. Heb er nu al zin in.

voor jullie nu nog even een goede nachtrust gewenst.

Weltrusten!

Het land uit!

Ja hoor, we zijn begonnen!

Hier mijn eerste verhaal op mijn reis blog vanuit Dubai. Wij (Floris en ik) zitten alweer een tijdje te wachten op onze overstap naar Brisbane. Ik heb hier al 2 kopjes koffie achter over getikt en we mogen over ongeveer een uur weer boarden voor een vlucht van bijna 15 uur lang. Straks op Brisbane wacht de organisatie ons op om ons te brengen naar onze start locatie. Maar laat ik starten vanaf het begin, want de voorpret was al leuk genoeg.

Ik heb gemerkt dat ik toch wat achter laat in Nederland en dan doet het mij goed dat mensen lieve en leuke reacties geven over mijn avontuur. Vooral op het feest wat ik samen gaf met Iris en Claudia. Er waren veel mensen voor mij die wilden vieren dat ik wegging. Dat is wel een feestje waard natuurlijk! Daar heb ik een ontzettend gaaf boekje gekregen waar iedereen wat in kon schrijven en dat is ontzettend leuk om terug te lezen.

Na het feest heb ik veel 'laatste repetities' gehad. De eerste was op dinsdag van muziekvereniging G. A. Heinze waar ik te horen kreeg dat het toch wel erg rustig ging worden een half jaar lang. Hopelijk gaat Anne het geplop van mijn stoel niet te erg missen.

Op woensdag had ik de laatste repetitie van de dakduifjes. Aan het eind van de les gebeurde er iets wat ik echt niet had verwacht. De duifjes begonnen te zingen voor mij! Super leuk en super gaaf! De tekst was ook geniaal! Dankjewel!

Vrijdag was dan mijn laatste werkdag. Heb nog even heerlijk in een picnic wagentje gereden en kreeg ook nog eens taart. En als dat nog niet genoeg was, was het ook nog eens pizza dag op werk. Ik heb ook nog even aan mijn laatste adres laten weten dat hij mijn laatste klant was in mijn picnic carrière. Hij wenste mij veel plezier en ik reed met een goed gevoel terug naar de hub.

Zondag was ook een dag om niet vergeten. Die dag ben ik nog even met mijn liefje naar de Heineken experience gegaan om even lekker samen iets leuks te doen. Lieve schat, ik ga jou heel erg missen, maar ik hou veel contact met je.

Dan wil ik ook nog even kwijt dat ik mijn ouders, Iris en Ilse ook wel ga missen ;). Ook wil ik ze heel erg bedanken voor de vele hulp die ik heb gekregen. Ik kan met een veilig en enthousiast gevoel naar Australië! Bedankt!

Natuurlijk ook naar de rest van mijn familie en vrienden veel plezier in Nederland en hou je taai!

Ik moet weer gaan boarden dus het einde is een beetje afgeraffeld.

Groetjes,

Daniël

Mazzel

Welkom op mijn Reisblog!

Hallo en welkom op mijn reisblog voor de reis naar Australië!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reisblog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

daniël