De Italiaan is weg! Athea, die altijd heerlijk voor ons kookte, heeft na 6 maanden haar tas weer ingepakt om er lekker op uit te gaan. Gelukkig konden we haar verjaardag hier nog mee pikken en had ze voor ons op donderdag een heerlijke cake gemaakt met wel vier lagen chocola. Nu neemt Sophie, één van de Duitse meisjes haar taak over. Tot nu toe gaat dat goed en hebben we nog steeds elke ochtend ontbijt, elke keer om 10 uur 'smogo', elke middag lunch en elke avond dinner optijd.

Dus wat heb ik in de tussentijd gedaan? Ik heb verschillende dingen gedaan. zo ben ik deze dagen monteur geweest, heb ik een kudde achterna gezeten, heb ik geholpen met de jonge koeien en stieren te taggen en ben ik chauffeur en slager geworden.

Het begon met de koeien achterna zitten met de motorcross. we hadden een kudde van ongeveer 300 koeien en stieren. ik zat op de motorcross en mijn taak was om achter de kudde te zigzaggen en zorgen dat de achterste koeien door blijven lopen. Op deze manier zorgden we ervoor dat de kudde in beweging bleef. De weg die we hebben afgelegd was ongeveer 15 km. Dit ging natuurlijk niet snel met zo'n grote groep en het duurde ook erg lang voordat we op bestemming waren. Dit was dan ook een dagbesteding.

Nadat alle koeien, stieren en kalfjes gesorteerd waren in verschillende plaatsen in de cowyarden, gingen Harvey, Minda (de andere Duitser) en ik de kalfjes taggen. Opzich is het een grappig weetje dat Minda vegetariër is en dat ze nu dus hierbij helpt. De dingen die hier moesten gebeuren, waren weer de 'koeienoorbellen' in, oftewel de tag, de stieren castreren en als ze pech hadden de hoorns afknippen. Niet alle koeien of stieren hadden hoorns, het waren maar een stuk of vier. Dit was wel pijnlijk om te zien en Minda hoefde dit bloedfestijn dan ook niet te aanschouwen. Harvey vertelde er bij dat hij het niet leuk vindt om dieren pijn te doen, maar je moet het maar zo zien: 'Een koe heeft maar twee slechte dagen: wanneer ze getagd worden en wanneer ze naar de slager gaan. Ik heb wel meerdere slechte dagen'.

Opzich heeft hij wel gelijk, want een koe hier heeft het ontzettend goed. Dit gebied is zo onmens groot dat een koe alle ruimte heeft die ze wil. Bovendien zijn overal waterplekken die voor ze zijn aangelegd en als ze mazzel hebben zijn de korven gevuld met eten. Ze leven hier eigenlijk in de vrije natuur en kunnen gaan en staan waar ze willen. dus dit is zeker geen slechte boerderij voor een koe.

Mijn bedoeling was dus om de koeien die nog geen tag hadden in de 'koevanger' te krijgen. ik moest ze naar voren duwen in een nauwe gang en als ze ver genoeg liepen en hun kop door twee deuren stak, trok Harvey hard aan de hendel waardoor de deuren dichtklappen en de kop klem zit. soms was dit een groot gevecht voor mij, want een koe hier laat zich niet makkelijk voortduwen. De truc was dan ook om het begin van de staart omhoog te trekken, tegen zijn kont aanstaan en op deze manier naar voren te duwen. Maar pas op! Als je te ver van zijn kont staat, hebben ze ruimte om naar achteren te trappen. Dat heb ik nu geweten. Een stier kalf heeft mij goed te pakken gehad en een goede lowkick op mijn scheenbeen gegeven. een mooie blauwe plek pronkt daar nu.

Een ander mooi gevecht tussen een koe en mij, was het als de koe verkeerd om in de 'koevanger' terecht kwam. Dan moest ik haar in dat apparaat omkeren door de andere kant ook te sluiten. Weer vol met mijn hele lichaam tegen haar achterwerk aan te staan en zo hard mogelijk haar tegen de muur duwen. Ondertussen grijp je haar kop en draai je die om. op deze manier kon je er voor zorgen dat het beest zich kon omdraaien en haar kop weer vastgeklemd kon worden. Dit was altijd erg pittig werk. Ook de billen zagen er niet altijd even fris uit om tegen aan te staan. Naja, dan maar meteen de kleren in de was als ik klaar was.

Een ander verhaal! Het vlees bij het thuisfront was op. Het was voor één koe dus haar tweede slechte dag. De baas had een koe uitgekozen die we gingen slachten. De baas is er op het moment weer niet omdat hij een feestje heeft in Hongkong, dus ging Harvey het beest schieten. Ik was zijn helpende hand en ik wilde er graag bij zijn, omdat ik nieuwsgierig was hoe dit hele proces werkt. Ik eet zelf best veel vlees en misschien toch wel eens goed om te zien hoe het werkt.

Als eerst werd de koe natuurlijk geschoten. Harvey vertelde dat we het liefst willen dat dit in één keer goed gaat en dat de kogel in één keer de hersens vernietigd. Dat heeft te maken met het feit dat anders het vlees heel taai wordt en we willen natuurlijk ook niet dat de koe heer erg lijdt. Harvey richtte zijn pistool op de koe, maar dat was nog niet zo makkelijk want de rest van de koeien gingen steeds in de weg staan. Na heel vaak heen en weer te lopen en vaak opnieuw gericht te hebben, schoot Harvey één kogel. Het beest viel door zijn poten en was in één oogopslag dood.

Ik bracht het grote beest met de lader naar het thuisfront bij de schuur waar we altijd klussen. Het beest hing aan één poot voor mij te bungelen aan een ijzeren ketting. Ik moest voorzichtig rijden, want de weg is erg hobbelig. Aangekomen bij de schuur stond Harvey mij op te wachten met allemaal scherpe messen en een zaag. We gingen het beest samen fileren en sneden de huid ervan af. Nadat de huid er helemaal af was, sneden we de buik open zodat alle ingewanden er uit konden. Daarna sneden we het vlees nog doormidden en daarna in meerdere stukken. Nu hangt de koe in verschillende stukken in de koelcel en hebben wij weer genoeg vlees op voorraad.

Dat was het dan weer voor nu. Het spijt mij voor de vegetariërs die dit gelezen hebben, maar ik ben weer een paar ervaringen rijker. Zelf ben ik geen vegetariër geworden, maar het was wel indrukwekkend. Voor nu zeg ik weer gedag en tot ziens in mijn volgende verhaal.

Mazzel!