Yeah... Allright... Ondertussen zit ik hier alweer een tijdje en ik ga mij nu toch iets afvragen. Wat moet ik nu weer opschrijven voor mijn geweldige blog?! Ik wil natuurlijk niet dat het de lezers gaat vervelen. Dus wat gaat het worden?

Misschien kan ik wat vertellen over de dingen die ik hier wel doe, en thuis niet doe! Mijn kleren gaan hier namelijk wel netjes in de wasmand na gebruik. soms ligt er wel een korte broek op de grond, maar dat is omdat ik die weer in de avond aan wil doen. Deze vuile was wordt ook door mij netjes twee of drie keer in de week gewassen, om het vervolgens weer netjes op te ruimen. Jaja, mijn kamer is keurig netjes.

Hier ga ik ook voor elf uur naar bed (Als er een goede film op tv is natuurlijk niet). Ik heb mijn slaap hard nodig, want het werk kan soms aardig uitputtend zijn. Mijn wekker gaat ook elke ochtend netjes om kwart over zes, zodat ik na de snooze toch nog even lekker kan douchen. Vandaag ging de wekker zelfs om kwart over vijf, omdat we een drukke dag hadden en de baas had besloten dat het beter was om zes uur ontbijt te hebben. En jawel, Daniël is altijd optijd bij het ontbijt (op één keer na dan).

Maar dit is misschien geen goed idee voor mijn blog... Straks denken ze thuis dat dit traditie wordt en verwijst mijn moeder me elke keer weer terug naar dit verhaal als ze op mijn kamer komt. Geen goed idee!

Misschien is het een goed idee om te vertellen over het bezoek aan de buren. Vijf koeien met het Todmorden Kenmerk in hun oor zijn gevonden op het erfgoed Lambina. De buurman heeft contact opgezocht met Douglas en vertelde hem over de indringers die waarschijnlijk over het schikkeldraad heen zijn gekomen. Na Lunch zijn Harvey en ik gaan rijden met een trailer naar de buurman. Dit betekende voor ons dat we een trip hadden van 90 km heen, en weer 90 km terug. Als presentje hadden we de aardige buurman een baal hooi gegeven en hij ontving dit gebaar met veel waardering.

Boring! Het is nu net of ik een heel verhaal vertel over de koffie die ik kreeg bij buurvrouw Monica. Er is overigens niks mis met de koffie van Monica, echt een aanrader. Maar de lezers willen meer spanning en sensatie.

Anders vertel ik wat over de jonge stieren die we willen verkopen! Een andere boerderij wilt honderd jonge stier kalveren van Douglas kopen, zodat zij ze kunnen laten opgroeien en voor meer geld kunnen verkopen aan de slager. Hiervoor moeten we ze wel in dit enorme gebied kunnen vinden en dat betekent weer een hele week op de crossmotor. Sinds maandag zijn we weer bezig met 'mustering', oftewel stieren, koeien en kalfjes achterna zitten en ze leiden naar de 'holdingpaddick', een stukje gebied omcirkeld met prikkeldraad, of de 'cowyarden'. Bij die plaatsen sorteren we ze weer en 'taggen' we de jonge kalveren die nog niet zo'n mooie 'nummeroorbel' en een todmorden kenmerk in hun oor hebben. De jonge stieren gaan mee met de grote truck, naar de cowyarden in de buurt van het thuisfront. Daar voeren we ze elke dag.

Aan het begin van deze week deden we de mustering in een gebied dichtbij het thuisfront. Dit betekende dat we meteen op de crossmotor stapte en crosste naar het gebied. Meestal rij ik met de crossmotor 75 km per uur, maar heb een paar keer de 100 km per uur aangetikt. Vervolgens zit je dan achter de koeien om 5 km per uur te rijden.

Aan het eind van deze week deden we de mustering in het gebied waar ongeveer 70 km tussen het gebied en het thuisfront zat. Nu mocht ik daar naartoe crossen met de auto over de Oodnadada weg, een lange brede zandweg. Minda zat naast mij en achter ons was de motorcrosstrailer gekoppeld, met mijn crossmotor er op. Harvey en Zigle reden voor ons met ook dezelfde trailer en Douglas was met zijn vliegtuig naar dat gebied gegaan, om te zien waar al die beesten uithingen. Een klein gedeelte van de weg was wel verregent en we moesten de grote plassen ontwijken. Donderdag is daar de Truck die ons eten kwam brengen vast komen te zitten en heeft Douglas hem bevrijd. Na de gezellige rit konden we weer lekker een hele dag besteden aan de mustering. Jawel, ik heb een houten kont gekregen van al die dagen motorcrossen.

Misschien is dit ook niet een goed onderwerp voor mijn verhaal! Ik heb al vaak genoeg verteld over de mustering. Ik moet maar opgeven, gewoon inspiratieloos. Dan maar geen verhaal...

Sorry, volgende keer beter!

Mazzel!