Yes! vandaag niet vergeten dat het rustdag is. Nee, heeft niet te maken met het Christendom, maar met het feit dat we al weer 6 werkdagen er op hebben zitten. Overigens 6 dagen die voor mij gevoel erg snel zijn gegaan.

Vandaag kon ik dus lekker blijven liggen. Geen harde wekker die mij vandaag uit bed kon blèren, niet honderd keer op snooze te hoeven drukken, geen korte splash in mijn gezicht om vlug te haasten naar het ontbijt. Gewoon ik en mijn bed, heerlijk! Dat was ook wel nodig, want gisteren hebben we heerlijk bier gedronken en moesten de meiden 'Sex and the city the movie' op tv kijken. Het bier was ontzettend heerlijk, want de laatste tijd is bier meer een uitzondering. Die koude goudgele rakker deed me echt veel goed. De film was wel oké, voor een vrouw dan.

Shit, nu lig ik wel erg lang in mijn bed. Is natuurlijk ook wel zonde om op mijn vrije dag alleen maar te slapen. vlug op mijn mobiel kijken hoe laat het is. Huh, pas 10:15? Normaal als ik dit gevoel heb is het al 13:30! Toch maar uit bed, onder de douche. Koude douche is genoeg, krijg het straks vanzelf wel weer warm.

Rustig ontbijten, lekker in mij eentje buiten zitten met een bakkie koffie en cereals. ondertussen lekker genieten van de kleurrijke vogels die verschillende deuntjes zingen. sommige hebben een geweldige kapper, want die kuiven zitten ontzettend strak.

Nu genoeg tijd om maar een wasje te draaien. mijn dekbedovertrek kan wel een beurt krijgen en natuurlijk moeten mijn vieze werkkleren in week drie ook schoon zijn. Een kind kan de was doen!

hmm... vrije tijd... Dan maar mijn blokfluit erbij. muziek hoef ik niet te missen, want de kerstmuziek zit al in mijn hoofd. Geen idee wat de Italiaanse buurvrouw er van vond, maar de prachtige klanken van 'De Heddertjes' klonken door mijn Cabine.

Vanavond is het bbq tijd, omdat de Italiaan weer een jaartje ouder wordt deze week en er zal weer bier zijn. Kan mij daar nu al op verheugen.

Mijn werkweek

Jahoor! mijn baas is er, Douglass. Douglass is een oude man en doet mij toch een beetje denken aan opa. Hij praat veel en is ontzettend aardig. Hij wilde al graag eerder terug naar zijn boerderij, maar moest wachten op zijn auto in Adelaide. Verschillende onderdelen moesten uit verschillende staten komen en dat duurde erg lang. Maar hij is er, aangekomen op woensdag.

Toen hij er was heb ik kennis met hem gemaakt. Mijn eerste werkdag met hem was ook erg relaxt. hij nam mij mee in zijn kar en we gingen rondrijden. We reden langs verschillende cowyardens om te kijken of alles nog goed zat. ondertussen vertelde hij mij alle namen van de cowyardens. een paar namen: Barney's Bar, Annabel's Born etc. Ondertussen hadden wij de mazzel dat we een lekke band hadden bij de nieuwe cowyarden die nog in de bouw is. Wie kan nou vertellen dat die samen met zijn baas een band verwisseld heeft. Nu was ik blij dat we dit even tussen neus en lippen hebben geoefend opSpringbrook Farm.

Douglass woont al sinds zijn vijfde op deze boerderij. Zijn opa en vader hebben samen het grondgebied gekocht . Volgens Harvey is dat iets van 15 miljoen dollar. Moet je voorstellen dat je Brabant en Limburg bij elkaar koopt voor 15 miljoen euro, ben je wel erg goedkoop uit volgens mij. Nu is Douglass iets van 65 jaar oud. Hij rijdt of vliegt een beetje rond, om te kijken waar verschillende kuddes zitten. Ook gaat hij vaak naar zijn werknemers om praatjes te maken en te controleren wat we allemaal doen. Ik denk dat ik ontzettend mazzel heb met deze baas, want je merkt dat hij iedereen hier een kans wilt geven om zich te ontplooien. Dat is blijkbaar niet overal zo, want ik heb verschillende verhalen gehoord van mensen van de trainingsfarm die alweer geswitcht zijn naar een andere boerderij omdat ze niet tevreden zijn over de werkzaamheden en voorgelogen zijn over salarissen.

Bij een cowyarden hebben we er voor gezorgd dat we een hek zo hebben ingesteld, dat de koeien er in kunnen lopen, maar niet er uit. Twee dagen later ben ik daar naartoe gegaan met Harvey en Zigle. Daar hebben we eerst de koeien gesorteerd in twee verschillende vakken van de cowyarden. het ene vak, was voor de koeien en stieren die al getagd waren en het andere hok voor de jonge koeien en stieren die nog niet getagd waren. Daar sneed Harvey een heel klein stukje van het oor af, als teken dat de koe van Todmorden was en niet van de buren. Dit is toch iets beter dan een brandmerk. Daarna kregen ze een nummer aan hun oor. Ik hield een beetje de administratie bij en deed de nummers op het gereedschap die de tag in het oor niet. Zo schreef ik op of het nummer een stier of koe was. Als het een stier was, moest ik ook nog eens goed de staart strak omhoog houden en de stang goed vasthouden die de stier achter zijn billen kreeg zodat hij goed klem zat. Zigle had de prachtige taak om met gereedschap een heel klein rubber ringetje om de ballen van de stier te doen, zodat de bloedsomloop niet meer bij het zaakje van het beste dier kan komen. Na een tijdje sterft dat natuurlijk af en is het dier gecastreerd. Waarom doen we dat? Je hebt toch heel veel ruimte op deze biologische boerderij en je wilt toch zoveel mogelijk vlees? Dit is simpelweg om incest te voorkomen. Hier kopen ze stieren van een andere plaats zodat er toch andere genen in de beesten komen.

Wat heb ik nog meer gedaan? Ik heb de zonnepanelen bij het thuisfront brandveilig gemaakt. Het kan hier in de zomer wel 45 graden worden en we willen niet zonder stroom zitten. Gras en struiken moesten dus weggehaald worden bij de zonnepanelen. Wat een pokke klus was dat. Ik heb in mijn eentje alles weggehaald door middel van wieden. Ik durf eerlijk gezegd niet te zeggen hoe het gereedschap heet, maar je ziet het vaak in animatiefilmpjes als ze diamanten hakken uit een mijn. Hiermee heb ik dus alles weggehaald en heb een kale vierkant gemaakt waar nu alleen nog maar zonnepanelen staan. Hier was ik een hele dag mee bezig en mijn handen waren die dag erg stijf geworden.

Mijn vrouwen handen worden hier dan ook erg mannelijk. Ik heb er tientallen blaren bij, maar dat staat ook best wel stoer. Ze gaan erg lijken op de handen die je vaak in mijn familie terug vindt. gleuven komen te voorschijn en ze gaan ruw aanvoelen. Ze zijn niet meer zo soft als eerst. Ben daar toch een beetje trots op, want dat is een teken van hard werk. Mijn armspieren worden ook groter, ik kan al bijna winnen met armpje drukken van Jeroen (denk ik). Geintje natuurlijk.

Voor de rest heb ik Harvey en Zigle een beetje geholpen bij het sleutelen aan de auto's en motors, maar ik voelde mij hier erg onervaren in, want dit is iets waar ik totaal niet handig in ben.

Morgen is dan de dag dat we gaan motorcrossen. Volgens mij gaan we achter koeien aan en zorgen dat één grote kudde bij elkaar blijft en dat we ze leiden naar een cowyarden. Volgens mij wordt dat erg tof. Ik heb gehoord dat Douglass dan meestal met zijn vliegtuigje kijkt waar de kudde is en dit doorgeeft via radiosignalen. Ik ben erg benieuwd hoe dit gaat.

Na deze week ben ik dus weer vele ervaringen rijker en heb het nog steeds naar mijn zin!

Mazzel!