Wat was ik gister chagrijnig zeg! Het was niet mijn beste dag inderdaad. Maar achteraf was het het toch zeker wel waard.

Gister begon mijn dag erg vroeg. de shuttlebus zou ons al 05:20 AM ophalen van ons hostel. Samen met Floris en Luca stonden we buiten daar te wachten. Floris en Luca hadden ook een vroege vliegtuig naar hun werkgever, dus konden we gezellig met ze drieën reizen naar de airport. Sanne en Elizabeth waren zo aardig om ook zo vroeg op te staan om ons gedag te zeggen en ons uit te zwaaien. De avond daarvoor hadden we nog met de groep bier gedronken en dat was zo gezellig zodat mijn nachtrust wel heel erg klein was geworden. Laten we maar zeggen dat ik denk dat ik in totaal zo'n 1 uurtje heb geslapen.

Aangekomen op het vliegveld van Brisbane, moesten we natuurlijk eerst inchecken. Eerst lukte mij dat niet, maar al snel kwam ik erachter dat ik gewoon bij de verkeerde vliegmaatschappij aan het inchecken was. Ik moest namelijk iets verder lopen voor flytiger. Ik had stoel 30E. Gelukkig, het was gelukt! Ik was ingecheckt voor vlucht TT307 naar Adelaide om 08:20 AM, niet wetende dat ik deze vlucht nog zo vaak zou horen en dit een lange dag zou worden.

Mijn backpack was al snel verdwenen door een 'doe-het-zelfer-bagage-apparaat' en ik hoopte maar dat die veilig in het vliegtuig kwam. Ik was al snel door de douane heen en mijn handbagage was goedgekeurd. binnen 20 minuten zat ik al bij gate 31, waar ik nog niet van wist dat dit de plek zou zijn waar ik later op de dag steeds chagrijniger zou worden. Ondertussen zat ik te denken dat het best raar is dat ik de hele weg naar de gate met mijn paspoort in de hand heb gelopen, maar dat ik hem geen één keer heb laten zien aan iemand. Datkomt misschien omdat het een binnenlandse vlucht is.

We mochten boarden en de vlucht had een beetje vertraging, maar dat was voor mij niet zo erg omdat mijn bus in Adelaine pas 06:00 PM ging. Bovendien kon ik door deze vertraging gebruik maken van het Wi-Fi netwerk om met het thuisfront te bellen, om ze een goede nachtrust te wensen. Eenmaal in het vliegtuig vond ik rij 30. Dit was de achterste rij van het vliegtuig en ik kwam te zitten tussen twee Chinese mannen.

Voordat we vertrokken vertelde de piloot nog even dat de vertraging kwam door een klein probleempje waarbij een korte reparatie bij de pas moest komen. Dit probleem was verholpen en konden we vliegen naar Adelaine. Het stijgen was zo als gewoonlijk weer een heerlijk gevoel en ik vind het altijd heerlijk om naar buiten te kijken hoe je steeds meer van Brisbane kan zien in één oogsopslag.

Na een half uur hoorde we opeens de piloot weer door de speakers. Aan zijn stem hoorde je al dat hij iets vervelends ging vertellen. 'Weet je nog dat ene akkefietje wat ik op het begin vertelde? dat is dus weer opgedoken en we zijn genoodzaakt om de hele handel om te keren en weer terug te vliegen naar Brisbane'. Op dit moment voelde ik al nattigheid opduiken en dit was het moment waarop mijn lichte chagrijnigheid begon.

Daar stond ik weer op gate 31 tussen de mensen die allemaal wachtten op informatie. We kregen te horen dat het ongeveer anderhalf uur zou duren. Ik ken dit soort dingen, vaak krijg je dan te horen dat het toch nog iets langer gaat duren. Maar oké, mijn bus gaat pas 6 PM en het is nog vroeg. Ondertussen kwam ik al twee meiden van de groep tegen die richting Sidney gingen. Ze waren ook weer eerder vertrokken van het vliegveld dan ik.

Ja hoor, daar was die stem weer voor vlucht TT307: 'sorry, we halen de afgesproken tijd niet, het wordt nu 2 pm. bedankt voor jullie begrip'. Shit, dit betekent alsnog dat ik mijn bus ga missen in Adelaine. Gauw heb ik maar gebeld met de bus company om mijn busrit te verplaatsen naar de volgende dag. Na al mijn andere belangrijke belletjes begon het lange wachten en liet de Wi-Fi het geen eens toe om mijn serie 'Penoza' te kijken.

'Mensen van vlucht TT307, opnieuw onze excuses, maar 2pm gaan we ook niet halen, nu wordt het 5pm'. Shit, nu wordt het al helemaal laat in Adelaine. ondertussen kon ik alweer een andere groep mede-cursisten verwelkomen op het vliegveld van Brisbane. Ook heb ik ze netjes weer uitgezwaaid.

Na deze lange dag zaten we rond 05:30 PM in het vliegtuig. Ik was al een stukje vrolijker, omdat we met alle mensen van deze vlucht geklapt en gejuicht hebben toen we stem hoorde die vertelde dat de mensen van vlucht TT307 mochten boarden. De vlucht naar Adelaine ging voor mijn gevoel snel voorbij en had al super snel mijn backpack terug. samen met de toeristen-informatie-balie vond ik een hostel in de buurt van het strand en reed daar naartoe met een taxi. al snel lag ik in mijn bed om een nachtrust te hebben van ongeveer 10 uur.

Vandaag werd ik al een stuk vrolijker wakker. Ik moest 10 uur uitklokken en ging naar een prachtige eetstraat bij het strand. met een heerlijke grote bak koffie en een Griekse wrap, ben ik eens gaan kijken wat ik ging doen. Ik had al een kaart gehaald bij de toeristen-office waar een aardige oude vrijwilligster mij vertelde wat er allemaal te beleven was in Adelaine. Zij vertelde dat voor mij eigenlijk Victoria-square de mooiste plek was en dat daar nu ook de coureurs zijn van de Solar-race. Dat was ook toevallig, ik moest toch die kant op voor mijn bus.

Nadat mijn enorme bak pleur op was, heb ik de tram gepakt naar Victoria-square. Hier heb ik naar de mooie zonne-energie auto's gekeken en met alle Nederlandse teams gesproken. De eerste die ik sprak was van de universiteit uit Eindhoven. Zij deden mee in de categorie compacte auto. als vijf-persoons auto zijn ze als eerst gefinisht als compacte auto. Daarna sprak ik iemand van TU Delft, Zij hadden een één-persoons auto. Ze waren als eerst gefinisht met een voorsprong van 2 uur op de nummer 2. Als laatst sprak ik de universiteit van Twente. De jongen die ik sprak vertelde dat ze een beetje pech hadden met het weer en dus vijfde geworden waren. Deze prestatie is toch best knap als je bedenkt dat ze als 23ste gestart waren en het weer opeens omsloeg en veel minder zon hadden gehad. Ik was nu toch wel blij dat mijn vliegtuig zoveel vertraging had, anders had ik dit nu niet meegemaakt.

Dit allemaal heb ik getypt in mijn bus met Wi-Fi. Ik ben opweg naar mijn werkgever. De website van deze boerderij is www.todmorden.com.au . hierop vind je foto's van wat voor werk ik ga doen. Nu heb ik natuurlijk nog niet verteld wat ik allemaal op de oefenboerderij heb gedaan. Dat kwam omdat ik daar totaal geen bereik had en we nog heel ouderwets alles op de computer moesten doen, haha. Toch wil ik al mijn avonturen daar met jullie delen en heb ik elke dag een stukje geschreven om niet te vergeten wat ik gedaan heb. Dat vind je in mijn volgende verhaal.

Mazzel!